maandag 12 oktober 2009

De Ondraaglijke Leegheid Van De Prijzenkast

Stel, u bent een talentvolle sporter. Althans, dat zegt uw moeder en dat denkt u zelf ook. U doet mee aan een aantal wedstrijdjes en u weet zowaar een paar prijsjes in de wacht te slepen. Die mooie glimmende bekers verdienen een betere plaats in de huiskamer dan op het tafeltje waarop tevens de papegaaienkooi staat. U koopt een prijzenkast en, omdat u overtuigd bent dat er een glanzende carrière in het verschiet ligt, meteen maar een grote: de grootste die er is.

Helaas, het wil niet zo lukken met het vullen van het pronkstuk in uw huiskamer: de bekers en trofeeën worden wel binnengesleept, maar het gaat slechts mondjesmaat.

Wat te doen? Bij u in de straat woont een andere sporter. Deze beöefent een geheel andere tak van sport, maar veel belangrijker is dat deze sporter ook een bekertje gewonnen heeft. Dus u 'leent' het bekertje en zet het bij de andere glimmers in uw kast. Kijk: zo ziet de eregalerij er al iets beter uit. Maar nog niet goed genoeg. Een paar straten verderop woont er gelukkig nog iemand met een bekertje: ook diens trofee moet er aan geloven.

Uw moeder is trots op u. En tegen bezoekers die opmerken dat toch niet al de prijzen in de kast door haar kind gewonnen zijn, zegt ze:
"Het is geen prijzenkast, het is een gewoon een vitrinekast."

Uit het MDI nieuwsoverzicht:
Opnieuw boete geëist tegen columnist

Het Openbaar Ministerie in Amsterdam heeft opnieuw een boete van achthonderd euro geëist tegen een columnist die joden beledigde in Havana, het blad van de Hogeschool van Amsterdam.

De helft van de boete is voorwaardelijk. De officier van justitie trok fel van leer tegen Arnold Scheepmaker, die een discriminerende column zou hebben geschreven.

Scheepmaker zelf zei dat hij met zijn column absoluut geen kwade bedoelingen had en dat hij verkeerd was geïnterpreteerd. Hij schreef in september 2006 onder meer dat het 'sinds de nazi-tijd niet echt cool' is 'om negatieve dingen te zeggen over joden, maar soms snap ik best hoe het in 1937 zo ver heeft kunnen komen'. Ook was er te lezen: 'Maar de afgelopen maanden heb ik meerdere malen gemerkt dat ik bij conflicten altijd aan de kant van de niet-jood sta', en: 'Misschien moet ik dus niet alle joden door de mangel halen, omdat het me vooral om de ziekmakende Israëliërs gaat, maar eerlijk is eerlijk: uiteindelijk kunnen we ze allemaal terugleiden naar het heilige land.'

De rechter verwees de zaak op 10 april door naar de meervoudige kamer vanwege het 'principiële karakter' van de zaak. Die doet normaal na twee weken uitspraak, maar neemt nu meer tijd voor de uitspraak omdat het een ingewikkelde zaak zou zijn. De uitspraak volgt op 3 juni.

Wat dit met internet te maken heeft is onduidelijk.

De columnist werd overigens vrijgesproken: Havana-columnist vrijgesproken van beledigen joden

Ook uit het MDI nieuwsoverzicht:
Twee weken cel voor 'Heil Hitler'

Het roepen van ‘Sieg Heil’ en ‘Heil Hitler’ tegen agenten en een stadswacht is de vijftigjarige A.Z. op een celstraf van twee weken komen te staan.

Op 4 september vorig jaar lag hij, na het nuttigen van twintig blikjes, in het portiek van de Tunnelflat. Aanvankelijk begroette hij de agenten die poolshoogte kwamen nemen vriendelijk, maar al kort daarna bracht hij de Hitlergroet, riep ‘ Sieg Heil’, noemde een vrouwelijke agent een hoer en haar mannelijke collega een homo.

Medio januari was het opnieuw raak, nu op het Weeshuisplein bij de bibliotheek. Hij schold de medewerker van Stadstoezicht die hem maande te vertrekken voor SS'er en NSB'er. ,,Je had vergast moeten worden,’’ klonk het ook nog. De ambtenaar pikte het niet en schakelde de politie in. Een motoragent trof Z. aan op de Markt. De Gouwenaar was niet onder de indruk van de politieman. ,,Nu ben je een grote jongen. Dat had je in de oorlog moeten zijn.’’ En daarop klonk het: ,,Sieg Heil.’’
Z. werd in de boeien geslagen en naar het politiebureau gebracht. En net als de anderen keren bleek hij zich tijdens het verhoor toen hij weer nuchter was, niets te herinneren van wat hij allemaal had geroepen. Voor de officier van justitie en de rechter was dat geen excuus en Z. werd veroordeeld tot de onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

Wat dit geval met a) discriminatie en b) internet te maken heeft is een raadsel.

Maar het artikel op de website van het MDI heeft wel educatieve waarde.
Voor iedereen die het vergeten was: de afbeelding bij het artikel laat zien hoe de Hitlergroet ook al weer ging.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten